JavaScript jest obecnie wyłączony w Twojej przeglądarce. Niektóre funkcje tej witryny nie będą działać, gdy JavaScript jest wyłączony.
Zarejestruj się, podając swoje szczegółowe dane i konkretny lek, który Cię interesuje, a my dopasujemy podane przez Ciebie informacje do artykułów w naszej obszernej bazie danych i natychmiast prześlemy Ci kopię w formacie PDF.
Adane Bitew, 1 Nuhamen Zena, 2 Abera Abdeta31 Wydział Medycznych Nauk Laboratoryjnych, Wydział Nauk o Zdrowiu, Uniwersytet w Addis Abebie, Addis Abeba, Etiopia;2 Mikrobiologia, Millennium School of Medicine, St Paul's Hospital, Addis Abeba, Departament Etiopii;3 Krajowe Laboratorium Referencyjne ds. Bakteriologii Klinicznej i Mykologii, Etiopski Instytut Zdrowia Publicznego, Addis Abeba, Etiopia Autor do korespondencji: Abera Abdeta, Krajowe Laboratorium Referencyjne ds. Bakteriologii Klinicznej i Mykologii, Etiopski Instytut Zdrowia Publicznego, PO Box: 1242, Addis Abeba, Etiopia , +251911566420, e-mail [chroniony e-mailem] Kontekst: Zakażenia układu moczowego są częstymi infekcjami w pediatrii. Znajomość częstych przyczyn infekcji dróg moczowych, wzorców ich wrażliwości na środki przeciwdrobnoustrojowe i powiązanych czynników ryzyka w określonych warunkach może dostarczyć dowodów na odpowiednie leczenie przypadków.Cele : Celem badania było określenie wspólnej etiologii i częstości występowania towarzyszących infekcji dróg moczowych i dróg moczowych, profili wrażliwości izolatów bakterii na antybiotyki oraz identyfikacja czynników ryzyka związanych z zakażeniami dróg moczowych u dzieci i młodzieży. Materiał i metody: Badanie przeprowadzono w okresie od października 2019 r. do lipca 2020 r. w Millennium School of Medicine w St. Paul's Hospital. Mocz pacjentów pobiera się w sposób aseptyczny, zaszczepia na podłoża i inkubuje w temperaturze 37°C przez 18–48 godzin. Bakterie i drożdże identyfikowano zgodnie ze standardem procedur.Badanie wrażliwości patogenów bakteryjnych na antybiotyki metodą dyfuzji krążkowej Kirby’ego Bauera.Statystyki opisowe i regresja logistyczna zostały użyte do oszacowania surowych współczynników z 95% przedziałami ufności.Wyniki wartości P: Znaczący wzrost bakterii/grzybów zaobserwowano w 65 próbkach z częstość występowania wyniosła 28,6%, z czego 75,4% (49/65) i 24,6% (16/65) stanowiły odpowiednio patogeny bakteryjne i grzybicze. Około 79,6% etiologii bakteryjnej stanowiły Escherichia coli i Klebsiella pneumoniae. Oporność była najwyższa na ampicylinę ( 100%), cefazolina (92,1%) i trimetoprim-sulfametoksazol (84,1%), które są powszechnie stosowane empirycznie w Etiopii. Długość pobytu w szpitalu (P=0,01) i cewnikowanie (P=0,04) były statystycznie powiązane z zakażeniem dróg moczowych. Wnioski: W naszym badaniu zaobserwowaliśmy dużą częstość występowania infekcji dróg moczowych. Enterobacteriaceae są główną przyczyną infekcji dróg moczowych. Długość pobytu w szpitalu i cewnikowanie były istotnie powiązane z infekcją dróg moczowych. Zarówno bakterie Gram-ujemne, jak i Gram-dodatnie były wyjątkowo oporne na leczenie ampicylina i trimetoprim-sulfametoksazol. Słowa kluczowe: Wzorce wrażliwości na antybiotyki, Pediatria, Zakażenia dróg moczowych, Etiopia
Zakażenia dróg moczowych (UTI) wywołane przez bakterie i drożdżaki to jedna z najczęstszych chorób dróg moczowych u dzieci. W krajach rozwijających się jest to trzecia pod względem częstości występowania infekcja w pediatrycznej grupie wiekowej, po infekcjach dróg oddechowych i przewodu pokarmowego.2 Infekcje jelitowe u dzieci są związane z krótkotrwałą zachorowalnością, w tym gorączką, trudnościami w oddawaniu moczu, pilnymi potrzebami i bólem krzyża. Może również prowadzić do długotrwałego uszkodzenia nerek, takiego jak trwałe bliznowacenie nerek i długotrwałych problemów, w tym wysokiego ciśnienia krwi i niewydolności nerek. 3 Wennerstrom i wsp.15 opisali bliznowacenie nerek u około 15% dzieci po pierwszym ZUM, podkreślając znaczenie szybkiego rozpoznania i wczesnego leczenia infekcji dróg moczowych. Ponadto wydatki na leczenie dróg moczowych związane z opieką zdrowotną są dość wysokie.3, 4 Liczne badania dotyczące ZUM u dzieci w różnych krajach rozwijających się wykazały, że częstość występowania ZUM waha się od 16% do 34%.5-9 Ponadto u aż 8% dzieci w wieku od 1 miesiąca do 11 lat rozwinie się co najmniej jedno ZUM10, wiadomo, że aż do 30% niemowląt i dzieci ma nawracające infekcje w ciągu pierwszych 6–12 miesięcy po początkowym UTI.11
Bakterie Gram-ujemne i Gram-dodatnie, a także niektóre gatunki Candida mogą powodować zakażenia dróg moczowych.E.coli jest najczęstszą przyczyną infekcji dróg moczowych, a następnie Klebsiella pneumoniae.12 Badania wykazały, że gatunki Candida, zwłaszcza Candida albicans, pozostają najczęstszą przyczyną zakażeń dróg moczowych wywołanych przez Candida u dzieci.13 Wiek, stan obrzezania i założenie cewników na stałe stanowią ryzyko Czynniki wywołujące ZUM u dzieci. Chłopcy są bardziej podatni na ryzyko w pierwszym roku życia, po czym, ze względu na różnice w narządach płciowych, częstość występowania jest większa u dziewcząt, a większe ryzyko występuje u nieobrzezanych niemowląt płci męskiej.1,33 Wzorce wrażliwości na antybiotyki Liczba uropatogenów zmienia się w czasie, położeniu geograficznym pacjenta, demografii i charakterystyce klinicznej.1
Uważa się, że choroby zakaźne, takie jak ZUM, są odpowiedzialne za 26% zgonów na świecie, z czego 98% ma miejsce w krajach o niskich dochodach.14 Badanie pacjentów pediatrycznych w Nepalu i Indiach wykazało, że ogólna częstość występowania ZUM wynosi 57%15 i 48 %,16.Badanie szpitalne dzieci z Republiki Południowej Afryki wykazało, że infekcje dróg moczowych odpowiadają za 11% infekcji w służbie zdrowia.17 Inne badanie przeprowadzone w Kenii wykazało, że infekcje dróg moczowych odpowiadają za około 11,9% ciężaru infekcji gorączkowych u małych dzieci.18
W niewielu badaniach zidentyfikowano ZUM u dzieci i młodzieży w Etiopii: badania przeprowadzone w szpitalach Hawassa Referral Hospital, Yekatit 12 Hospital, Felege-Hiwot Specialist Hospital i Gondar University Hospital wykazały odpowiednio 27,5%, 19, 15,9%, 20, 16,7%, 21 i 26,45% oraz 22. .W krajach rozwijających się, w tym w Etiopii, brak posiewów moczu na różnych poziomach warunków sanitarnych pozostaje niepraktyczny, ponieważ wymagają one dużych zasobów. Dlatego też spektrum patogenów ZUM i profil ich podatności na leki w Etiopii są prawie nieznane. W tym celu badanie miało na celu określenie częstości występowania zakażeń dróg moczowych, analizę patogenów bakteryjnych i grzybiczych związanych z ZUM, określenie profili wrażliwości izolatów bakterii na środki przeciwdrobnoustrojowe oraz identyfikację głównych czynników podatności związanych z ZUM.
Od października 2019 r. do lipca 2020 r. przeprowadzono przekrojowe badanie szpitalne na oddziale pediatrycznym St Paul's Hospital Millennium Medical College (SPHMMC) w Addis Abebie w Etiopii.
W okresie objętym badaniem wszyscy pacjenci pediatryczni hospitalizowani i ambulatoryjni byli leczeni na oddziałach pediatrycznych.
W okresie badania wszyscy pacjenci pediatryczni i ambulatoryjni z objawami przedmiotowymi i podmiotowymi ZUM uczęszczali do ośrodka badawczego.
Liczebność próby określono za pomocą wzoru na obliczenie wielkości próby w pojedynczej proporcji z 95% przedziałem ufności, 5% marginesem błędu i częstością występowania ZUM we wcześniejszych pracach [15,9% lub P=0,159)] Merga Duffa i wsp.20 w Addis Abebie , jak pokazano niżej.
Z α/2 = wartość krytyczna 95% przedziału ufności dla rozkładu normalnego, równa 1,96 (wartość Z przy α = 0,05);
D = margines błędu równy 5%, α = poziom błędu, który ludzie są skłonni tolerować;wstaw je do wzoru, n= (1,96)2 0,159 (1–0,159)/(0,05)2=206 i załóż, że 10% pozostaje bez odpowiedzi, gdzie n = 206+206/10 = 227.
W tym badaniu zastosowano wygodną metodę pobierania próbek. Zbieraj dane do momentu osiągnięcia pożądanej wielkości próby.
Dane zebrano po uzyskaniu pisemnej świadomej zgody rodziców. Cechy socjodemograficzne (wiek, płeć i miejsce zamieszkania) i powiązane czynniki ryzyka (cewnik, przebyte ZUM, status ludzkiego wirusa niedoboru odporności (HIV), obrzezanie i długość pobytu w szpitalu) uczestników badania zostały zebrane przez wykwalifikowane pielęgniarki na podstawie wcześniej określonych danych.Ustrukturyzowany kwestionariusz do testu. Objawy przedmiotowe i podmiotowe pacjenta oraz choroba podstawowa zostały odnotowane przez pediatrę prowadzącego.
Przed analizą: z kwestionariuszy zebrano cechy socjodemograficzne (wiek, płeć itp.) oraz informacje kliniczne i dotyczące leczenia uczestników badania.
Analiza: Działanie autoklawu, inkubatora, odczynników, mikroskopu oraz jakość mikrobiologiczną pożywki (sterylność pożywki i wydajność wzrostu każdej pożywki) oceniano zgodnie ze standardowymi procedurami przed użyciem. Przeprowadza się pobieranie i transport próbek klinicznych po zabiegach aseptycznych. Zaszczepianie próbek klinicznych przeprowadzono w dodatkowej szafce bezpieczeństwa.
Analiza końcowa: Wszystkie wyodrębnione informacje (takie jak wyniki laboratoryjne) są sprawdzane pod kątem kwalifikowalności, kompletności i spójności oraz rejestrowane przed wprowadzeniem do narzędzi statystycznych. Dane są również przechowywane w bezpiecznym miejscu. Izolaty bakterii i drożdży przechowywano zgodnie ze Standardową Procedurą Operacyjną ( SOP) Szpitala św. Pawła Millennium Medical College (SPHMMC).
Wszystkie dane do ankiet zostały zakodowane, dwukrotnie wprowadzone i przeanalizowane przy użyciu pakietu statystycznego dla nauk społecznych (SPSS) w wersji 23. Użyj statystyki opisowej i regresji logistycznej, aby oszacować przybliżone współczynniki z 95% przedziałami ufności dla różnych zmiennych. Wartości P Za istotne uznano wartości < 0,05.
Od każdego pacjenta pediatrycznego pobierano próbki moczu do sterylnych pojemników na mocz. Rodzice lub opiekunowie uczestników badania otrzymali odpowiednie instrukcje dotyczące pobierania czystych próbek moczu ze środkowego strumienia. Próbki moczu z cewnika i nadłonowego pobierały przeszkolone pielęgniarki i lekarze. Natychmiast po pobraniu próbki pobrano do laboratorium mikrobiologicznego SPHMMC w celu dalszej obróbki. Części próbek zaszczepiono na płytkach agarowych MacConkeya (Oxoid, Basingstoke i Hampshire, Anglia) i agarach z krwią (Oxoid, Basingstoke i Hampshire, Anglia) w bezpiecznej szafce przy użyciu Pętla kalibracyjna o pojemności 1 µl. Pozostałe próbki wysiano na agar infuzyjny z mózgu i serca uzupełniony chloramfenikolem (100 µgml-1) i gentamycyną (50 µgml-1) (Oxoid, Basingstoke i Hampshire, Anglia).
Wszystkie zaszczepione płytki inkubowano w warunkach tlenowych w temperaturze 37°C przez 18–48 godzin i sprawdzano pod kątem wzrostu bakterii i/lub drożdży. Liczbę kolonii bakterii lub drożdży wytwarzających ≥105 cfu/ml moczu uznano za znaczący wzrost. Próbki moczu zawierające trzy lub więcej gatunków nie zostały uwzględnione w dalszym badaniu.
Czyste izolaty patogenów bakteryjnych początkowo scharakteryzowano za pomocą morfologii kolonii i barwienia metodą Grama. Bakterie Gram-dodatnie scharakteryzowano dalej przy użyciu katalazy, escyny żółciowej, pirolidynopeptydazy (PRY) i osocza króliczego. Bakterie Gram-ujemne za pomocą rutynowych testów biochemicznych, takich jak (test ureazowy, test indolowy, test wykorzystania cytrynianu, test trisacharydowo-żelazowy, test wytwarzania siarkowodoru (H2S), test na agarze lizynowo-żelazowym, test ruchliwości i test oksydazy) do poziomu gatunku).
Drożdże identyfikowano przy użyciu rutynowych, rutynowych metod diagnostycznych, takich jak barwienie Grama, testy probówek zarodkowych, testy fermentacji węglowodanów i asymilacji przy użyciu podłoża chromogennego (CHROMagar Candida medium, bioM'erieux, Francja) zgodnie z instrukcjami producenta.
Badanie wrażliwości na środki przeciwdrobnoustrojowe przeprowadzono metodą dyfuzji krążkowej Kirby'ego Bauera na agarze Mueller Hinton (Oxoid, Basingstoke, Anglia) zgodnie z wytycznymi Clinical Laboratory Standards Institute (CLSI)24. Zawiesiny bakteryjne każdego izolatu przygotowano w 0,5 ml bulionu odżywczego i dostosowano do zmętnienia odpowiadał standardowi 0,5 McFarlanda, aby uzyskać około 1 × 106 jednostek tworzących kolonie (CFU) na ml biomasy. Zanurz sterylny wacik w zawiesinie i usuń nadmiar materiału, dociskając go do boku probówki. Następnie wymazówki nasmarowano na środku płytki agarowej Muellera Hintona i równomiernie rozprowadzić na pożywce. Krążki z antybiotykami umieszczono na agarze Muellera Hintona, na którym zaszczepiono każdy izolat w ciągu 15 minut od zaszczepienia, i inkubowano w temperaturze 35–37°C przez 24 godziny. Do pomiaru należy użyć suwmiarki. średnica strefy zahamowania. Hamowanie w obszarze średnicy zinterpretowano jako wrażliwe (S), pośrednie (I) lub oporne (R) zgodnie z wytycznymi Instytutu Standardów Klinicznych i Laboratoryjnych (CLSI).24.Staphylococcus aureus (ATCC 25923), Escherichia coli (ATCC 25922) i Pseudomonas aeruginosa (ATCC 27853) wykorzystano jako szczepy kontroli jakości w celu sprawdzenia skuteczności antybiotyków.
W przypadku bakterii Gram-ujemnych stosujemy płytki z antybiotykami: amoksycylina/klawulanian (30 µg);cyprofloksacyna (5 µg);nitrofurantoina (300 μg);ampicylina (10 μg);amikacyna (30 µg);Meropenem (10 µg);Piperacylina-tazobaktam (100/10 µg);Cefazolina (30 µg);Trimetoprim-sulfametoksazol (1,25/23,75 µg).
Krążki antybakteryjne dla izolatów Gram-dodatnich to: penicylina (10 jednostek);cefoksytyna (30 µg);nitrofurantoina (300 μg);wankomycyna (30 µg);trimetoprim-sulfametoksazol (1,25/g) 23,75 µg);cyprofloksacyna (5 μg);Doksycyklina (30 µg). Wszystkie krążki antybakteryjne użyte w naszym badaniu pochodziły z firm Oxide, Basingstoke i Hampshire, Anglia.
Jak pokazano w Tabeli 1, do tego badania włączono 227 (227) pacjentów pediatrycznych, u których stwierdzono ZUM lub z dużym podejrzeniem ZUM i spełniali kryteria selekcji. W badaniu udział płci męskiej (138; 60,8%) przewyższał liczebnie kobiety (89; 39,2%), ze stosunkiem kobiet do mężczyzn wynoszącym 1,6:1. Liczba badanych była zmienna w poszczególnych grupach wiekowych, przy czym najwięcej pacjentów było w grupie wiekowej 3-latków (119; 52,4%), a następnie w grupie wiekowej 13-15-15 lat. odpowiednio roczniki (37; 16,3%) i 3-6 lat (31; 13,7%). Obiektem badań są głównie miasta, w których stosunek miasto-wieś wynosi 2,4:1 (tab. 1).
Tabela 1 Charakterystyka społeczno-demograficzna badanych i częstotliwość próbek pozytywnych kulturowo (N= 227)
Znaczący wzrost bakterii/drożdży zaobserwowano w 65 z 227 (227) próbek moczu, przy ogólnej częstości występowania wynoszącej 28,6% (65/227), z czego 21,6% (49/227) stanowiły patogeny bakteryjne, a 7% (16/227) były patogenami grzybiczymi. Częstość występowania ZUM była najwyższa w grupie wiekowej 13-15 lat i wynosiła 17/37 (46,0%), a najniższa w grupie wiekowej 10-12 lat – 2/21 (9,5%). Tabela 2). Kobiety częściej zapadały na ZUM – 30/89 (33,7%) w porównaniu do 35/138 (25,4%) mężczyzn.
Spośród 49 izolatów bakteryjnych 79,6% (39/49) stanowiły bakterie Enterobacteriaceae, z których najpowszechniejszą bakterią była Escherichia coli, stanowiąca 42,9% (21/49) wszystkich izolatów bakteryjnych, a następnie bakterie Klebsiella pneumoniae, stanowiące 34,6% ( 17/49) izolatów bakteryjnych. Cztery (8,2%) izolaty reprezentowane były przez Acinetobacter, niefermentującą pałeczkę Gram-ujemną. Bakterie Gram-dodatnie stanowiły jedynie 10,2% (5/49) izolatów bakteryjnych, z czego 3 ( Spośród 16 izolatów drożdżaków 6 (37,5%) było reprezentowanych przez C. albicans. Spośród 26 uropatogenów nabytych w społeczności 76,9% (20/26) to Escherichia coli i Klebsiella pneumoniae. Spośród 20 oddziałów - nabyte uropatogeny, 15/20 to patogeny bakteryjne. Spośród 19 uropatogenów nabytych na OIT, 10/19 to drożdżaki. Spośród 65 próbek moczu dodatnich pod względem hodowli, 39 (60,0%) pochodziło ze szpitala, a 26 (40,0%) nabyte przez społeczność (Tabela 3).
Tabela 3 Analiza regresji logistycznej czynników ryzyka związanych z zakażeniem dróg moczowych u dzieci i młodzieży z SPHMMC (n = 227)
Spośród 227 pacjentów pediatrycznych 129 było hospitalizowanych krócej niż 3 dni, z czego 25 (19,4%) uzyskało wynik posiewu dodatniego, 120 zostało przyjętych do poradni, z czego 25 (20,8%) było posiewem dodatnim, a 63 miało historia infekcji dróg moczowych.Wśród nich 23 (37,70%) uzyskało wynik pozytywny na posiew, 38 na obecność cewnika na stałe, 20 (52,6%) na posiew, a 71 na temperaturę ciała >37,5°C, z czego 21 (29,6%) były pozytywne pod względem kultury (Tabela 3).
Czynniki predykcyjne UTI analizowano dwuwymiarowo i miały one wartości regresji logistycznej dla długości pobytu 3-6 miesięcy (COR 2,122; 95% CI: 3,31-3,43; P=0,002) i cewnikowania (COR= 3,56; 95) %CI : 1,73–7,1;P = 0,001). Analizę regresji wielokrotnej przeprowadzono na dwuczynnikowo istotnych czynnikach predykcyjnych UTI z następującymi wartościami regresji logistycznej: długość pobytu 3-6 miesięcy (AOR = 6,06, 95% CI: 1,99-18,4; P = 0,01) i cewnikowanie ( AOR = 0,28, 95% CI: 0,13–0,57, P = 0,04). Długość pobytu w szpitalu wynosząca 3–6 miesięcy była statystycznie istotnie powiązana z występowaniem ZUM (P = 0,01). Związek ZUM z cewnikowaniem był również istotny statystycznie ( P = 0,04). Nie stwierdzono jednak istotnego związku miejsca zamieszkania, płci, wieku, źródła przyjęcia, wcześniejszej historii ZUM, statusu HIV, temperatury ciała i przewlekłej infekcji (Tabela 3).
W tabelach 4 i 5 opisano ogólny wzór wrażliwości bakterii Gram-ujemnych i Gram-dodatnich na dziewięć ocenianych antybiotyków. Amikacyna i meropenem były najskuteczniejszymi lekami przetestowanymi przeciwko bakteriom Gram-ujemnym, a wskaźniki oporności wynosiły 4,6% i 9,1%. Spośród wszystkich testowanych leków bakterie Gram-ujemne były najbardziej oporne na ampicylinę, cefazolinę i trimetoprim-sulfametoksazol, osiągając odpowiednio 100%, 92,1% i 84,1%.E.coli, najczęściej izolowany gatunek, miał wyższą oporność na ampicylinę (100%), cefazolinę (90,5%) i trimetoprim-sulfametoksazol (80,0%). Klebsiella pneumoniae była drugą najczęściej izolowaną bakterią ze wskaźnikiem oporności wynoszącym 94,1%. na cefazolinę i 88,2% na trimetoprim/sulfametoksazol Tabela 4. Najwyższy ogólny wskaźnik oporności (100%) bakterii Gram-dodatnich zaobserwowano w przypadku trimetoprymu/sulfametoksazolu, ale wszystkie izolaty bakterii Gram-dodatnich (100%) były wrażliwe na oksacylinę ( tabela 5).
Zakażenia dróg moczowych (UTI) pozostają jedną z najczęstszych przyczyn zachorowalności w praktyce pediatrycznej. Wczesne rozpoznanie ZUM u dzieci jest ważne, ponieważ może wskazywać na zaburzenia czynności nerek, takie jak bliznowacenie, nadciśnienie i schyłkową niewydolność nerek. w naszym badaniu częstość występowania infekcji dróg moczowych wyniosła 28,6%, z czego 21,6% było spowodowane przez patogeny bakteryjne, a 7% przez patogeny grzybowe. W naszym badaniu częstość infekcji dróg moczowych wywołanych bakteriami była większa niż odnotowana częstość występowania wynosząca 15,9% w Etiopii przez Merga Duffa i in.Podobnie 27,5% i wsp. 19 Częstość występowania ZUM wywołanych drożdżakami u Etiopczyków, zwłaszcza u dzieci, jest dla nas nieznana. Dzieje się tak dlatego, że w Etiopii choroby grzybicze są ogólnie uważane za mniej istotne niż choroby bakteryjne i wirusowe. Dlatego też częstość występowania drożdżaków indukowanych zakażeniem dróg moczowych u dzieci i młodzieży zgłoszonych w tym badaniu wyniosło 7%, co stanowiło pierwszy wynik w kraju. Częstość występowania ZUM powodowanych przez drożdżaki podana w naszym badaniu jest zgodna z częstością występowania wynoszącą 5,2% odnotowaną w badaniu u dzieci przeprowadzonym przez Seifi i wsp. al.25 Jednakże Zarei podał częstość występowania na poziomie 16,5% i 19,0% – Mahmoudabad i wsp. 26 oraz Alkilani i wsp. 27 odpowiednio w Iranie i Egipcie. Wyższa częstość występowania w tych dwóch badaniach nie jest zaskakująca, ponieważ włączonymi do badania osobami byli pacjenci OIT bez preferencji wiekowych. Różnice w częstości występowania ZUM w poszczególnych badaniach mogą wynikać z różnic w projekcie badania, cech socjodemograficznych uczestników badania i chorób współistniejących.
W obecnym badaniu 60% ZUM miało miejsce w szpitalu (oddziale intensywnej terapii i na oddziale). Podobne wyniki (78,5%) zaobserwowali Aubron i wsp.28, chociaż częstość występowania UTI w krajach rozwijających się różniła się w zależności od badania i regionu, bez regionalnych różnic pod względem patogenów bakteryjnych i grzybiczych powodujących UTI. Najczęstszymi bakteriami wykrywanymi w posiewach moczu były pałeczki Gram-ujemne, głównie Escherichia coli, a następnie Klebsiella pneumoniae.6,29,30 Podobnie jak w przypadku podobnych wcześniejszych badań,29,30 nasze badanie wykazało również, że najpowszechniejszą bakterią była Escherichia coli. Bakterie pospolite stanowiły 42,9% wszystkich izolatów bakteryjnych, a następnie Klebsiella pneumoniae, które stanowiły 34,6% izolatów bakteryjnych. Escherichia coli była najczęstszym patogenem bakteryjnym w pozaszpitalnych i szpitalnych ZUM (odpowiednio 57,1% i 42,9%). Liczne badania wykazały, że Candida jest przyczyną co najmniej 10-15% zakażeń szpitalnych zakażenia dróg moczowych w warunkach szpitalnych, a Candida występuje szczególnie często na oddziałach intensywnej terapii.31-33 W naszym badaniu Candida była przyczyną 7% ZUM, z czego 94% było nabytych w szpitalu, a 62,5% obserwowano u pacjentów na OIT .Candida albicans była główną przyczyną kandydozy, a 81,1% Candida wyizolowano z dodatnich posiewów moczu nabytych na oddziale i dodatnich posiewów moczu nabytych na OIT. Nasze wyniki nie są zaskakujące, ponieważ Candida jest patogenem oportunistycznym, który może powodować choroby u pacjentów pacjentów z obniżoną odpornością, np. pacjentów oddziałów intensywnej terapii.
W tym badaniu kobiety były bardziej podatne na zakażenia dróg moczowych niż mężczyźni, a bardziej podatni byli pacjenci w grupie wiekowej 12-15 lat. Różnica między obydwoma schorzeniami nie była jednak istotna statystycznie. Brak związku pomiędzy ZUM a płcią Wiek można opisać na podstawie podstawowej grupy wiekowej, do której rekrutowano pacjentów. Biorąc pod uwagę znane wzorce epidemiologiczne ZUM, częstość występowania zakażeń u mężczyzn i kobiet w okresie niemowlęcym wydaje się na ogół taka sama, z przewagą mężczyzn w okresie noworodkowym i kobiet we wczesnym dzieciństwie oraz podczas nauki korzystania z toalety. Wśród innych analizowanych statystycznie czynników ryzyka, pobyt w szpitalu trwający 3–30 dni był statystycznie powiązany z występowaniem ZUM (P=0,01). W innych badaniach zaobserwowano korelację pomiędzy długością pobytu w szpitalu a ZUM.34,35 UTI w nasze badanie było również istotnie powiązane z cewnikowaniem (P=0,04).Według Gokuli i wsp.35 oraz Saint i in.36, cewnikowanie zwiększa ryzyko ZUM o 3 do 10%, w zależności od długości cewnikowania. Problemy z zapobieganiem sterylności podczas zakładania cewnika, rzadka wymiana cewnika i niewłaściwa pielęgnacja cewnika mogą być przyczyną wzrostu liczby zakażeń dróg moczowych związanych z cewnikiem.
W okresie badania więcej dzieci w wieku poniżej trzech lat zostało przyjętych do szpitala z objawami zakażenia dróg moczowych niż w innych grupach wiekowych. Może to wynikać z tego, że w tym wieku rozpoczyna się nauka korzystania z nocnika, co jest zgodne z innymi badaniami.37- 39
W tym badaniu bakterie Gram-ujemne były najbardziej oporne na ampicylinę i trimetoprim-sulfametoksazol, ze wskaźnikiem oporności wynoszącym odpowiednio 100% i 84,1%. Najczęściej wykrywane Escherichia coli i Klebsiella pneumoniae były bardziej oporne na ampicylinę (100%) i trimetoprim z sulfametoksazolem (81,0%). Podobnie najwyższy ogólny współczynnik oporności (100%) u bakterii Gram-dodatnich zaobserwowano w przypadku trimetoprimu z sulfametoksazolem. Ampicylina i trimetoprim z sulfametoksazolem są szeroko stosowane jako empiryczne leczenie pierwszego rzutu zakażeń dróg moczowych we wszystkich placówkach służby zdrowia w Etiopii, zgodnie z zaleceniami Ministerstwa Zdrowia w sprawie standardowych wytycznych dotyczących leczenia (STG).40-42 W tym badaniu stwierdzono wskaźniki oporności bakterii Gram-ujemnych i Gram-dodatnich na ampicylinę i trimetoprim-sulfametoksazol.Kontynuowanie używania narkotyków w społeczność zwiększa prawdopodobieństwo selekcji i utrzymania opornych szczepów w tym środowisku.43-45 Z drugiej strony nasze badanie wykazało, że amikacyna i meropenem były najskuteczniejszymi lekami przeciwko bakteriom Gram-ujemnym, a oksacylina była najskuteczniejszym lekiem przeciwko bakteriom Gram-ujemnym -bakterie dodatnie. Dane w tym artykule pochodzą z niepublikowanego artykułu Nuhamena Zeny, który został przesłany do repozytorium instytucjonalnego Uniwersytetu w Addis Abebie.46
Ze względu na ograniczone zasoby nie byliśmy w stanie przeprowadzić testów wrażliwości na leki przeciwgrzybicze patogenów grzybowych zidentyfikowanych w tym badaniu.
Ogólna częstość występowania ZUM wyniosła 28,6%, z czego 75,4% (49/65) to ZUM o podłożu bakteryjnym, a 24,6% (19/65) ZUM wywołane drożdżakami. Enterobacteriaceae są główną przyczyną infekcji dróg moczowych. Zarówno C. albicans i inne gatunki C. albicans powiązano z występowaniem ZUM wywołanych przez drożdżaki, zwłaszcza u pacjentów na oddziałach intensywnej terapii. Długość pobytu w szpitalu i cewnikowanie od 3 do 6 miesięcy były w istotny sposób powiązane z występowaniem ZUM. Zarówno bakterie Gram-ujemne, jak i Gram-dodatnie są wysoce podatne na zakażenie oporne na ampicylinę i trimetoprim-sulfametoksazol zalecane przez Ministerstwo Zdrowia do empirycznego leczenia ZUM. Należy kontynuować prace nad ZUM u dzieci i należy ponownie rozważyć ampicylinę i trimetoprim-sulfametoksazol jako leki z wyboru w empirycznym leczeniu ZUM.
Badanie przeprowadzono zgodnie z Deklaracją Helsińską. Należycie uwzględniono wszystkie względy i zobowiązania etyczne, a badanie przeprowadzono po uzyskaniu poświadczenia etycznego i zgody SPHMMC wydanej przez Wewnętrzną Komisję Rewizyjną Wydziału Medycznych Nauk Laboratoryjnych Wydziału Nauk o Zdrowiu w Addis Ababa University. Ponieważ w naszym badaniu uczestniczyły dzieci (poniżej 16. roku życia), nie były one w stanie wyrazić prawdziwej pisemnej zgody. Dlatego też formularz zgody wypełnia rodzic/opiekun. Krótko mówiąc, cel pracy i jej świadczenia są jasno opisane dla każdego rodzica/opiekuna. Rodziców/opiekunów informuje się, że dane osobowe każdego dziecka będą traktowane jako poufne. Rodzic/opiekun zostaje poinformowany, że jego dziecko nie ma obowiązku udziału w badaniu, jeśli tak się stanie nie wyrażają zgody na udział w badaniu. Jeżeli wyrazili zgodę na udział w badaniu i nie są zainteresowani jego kontynuowaniem, mogą w dowolnym momencie wycofać się z badania.
Chcielibyśmy podziękować pediatrze prowadzącemu badanie w ośrodku badawczym za wnikliwą ocenę pacjentów z perspektywy prezentacji klinicznej. Jesteśmy również bardzo wdzięczni pacjentom, którzy wzięli udział w badaniu. Chcielibyśmy również podziękować firmie Nuhamen Zena za umożliwienie nam wyodrębnić ważne dane z jej niepublikowanych badań, które zostały przesłane do repozytorium Uniwersytetu w Addis Abebie.
1. Shaikh N, Morone NE, Bost JE, Farrell MH. Częstość występowania infekcji dróg moczowych u dzieci: metaanaliza. Pediatr Infect Dis J. 2008;27:302.doi:10.1097/INF.0b013e31815e4122
2. Srivastava RN, Bagga A. Infekcje dróg moczowych. W: Srivastava RN, Bagga A, red. Pediatric Nephrology. Wydanie 4. New Delhi: Jaypee; 2005: 235-264.
3. Wennerstrom M, Hansson S, Jodal U, Stokland E. Pierwotne i nabyte bliznowacenie nerek u chłopców i dziewcząt z infekcjami dróg moczowych.J Pediatrics.2000;136:30-34.doi: 10.1016/S0022-3476(00)90045 -3
4. Millner R, Becknell B. Zakażenia dróg moczowych.Pediatric Clinical North AM.2019;66:1-13.doi:10.1016/j.pcl.2018.08.002
5. Rabasa AI, Shatima D. Zakażenie dróg moczowych u ciężko niedożywionych dzieci w Szpitalu Klinicznym Uniwersytetu Maiduguri.J Trop Pediatrics.2002;48:359–361.doi:10.1093/tropej/48.6.359
6. Strona AL, de Rekeneire N, Sayadi S i wsp. Zakażenie u dzieci przyjętych do szpitala z powodu złożonego, ciężkiego ostrego niedożywienia w Nigrze.PLoS One.2013;8:e68699.doi: 10.1371/journal.pone.0068699
7. Uwaezuoke SN, Ndu IK, Eze IC. Częstość występowania i ryzyko infekcji dróg moczowych u niedożywionych dzieci: przegląd systematyczny i metaanaliza.BMC Pediatrics.2019;19:261.doi: 10.1186/s12887-019-1628-y
Czas publikacji: 14 kwietnia 2022 r